Jul 18
पाऊस म्हणजे …
परिसर भारावून टाकणारा,
मातीचा दरवळ
पाऊस म्हणजे …
नजर जाईल तिथपर्यंत पसरलेली
मोहक हिरवळ
पाऊस म्हणजे
सर्वत्र पसरलेली
ती धुक्याची लाट
पाऊस म्हणजे
पांघरुनामधून निघू न वाटणारी
ती थंडगार पहाट
पाऊस म्हणजे …
गरम गरम तिखटसा
खमंग वडा-पाव
पाऊस म्हणजे कुरकुरीत खुसखुशीत भज्यावर
मारलेला ताव
पाऊस म्हणजे
चिंब पावसात
उनाडक्या करणाऱ पोर
पाऊस म्हणजे बेधुंद होऊन
थुई थुई नाचणारा मोर
पाऊस म्हणजे
गडगडणारी ढग, लखलखनारी वीज
पाऊस म्हणजे
आपलं इवलस डोक बाहेर काढून
जग बघणार ते छोटुस बीज
पाऊस म्हणजे
कागदाच्या होड्या करून
पाण्यात सोडायचं ते बालिश जग
पाऊस म्हणजे
मजबूत बुन्द्ध्याच्या खोडाला लपेटून
वेलीने धरलेला तग
पाऊस म्हणजे तू …………
तुझ्या सहवासातले ते दिवस
मनातली ती दृढ इच्छा की
तू माझा व्हावस
पाऊस म्हणजे ….
तुझ्या आठवणींनी तयार केलेली
मनातली ती ओल
ऐकतच राहावं असे वाटत राहणारे
तुझे ते बोल
पाऊस म्हणजे
तुझं-माझं ते प्रेम फुललेलं
एका छत्रीत फिरताना जन्मभराच
ते नातं उमललेलं !!!
~ दीप
Tags:
Marathi Kavita,
Marathi Poem,
poem
Jun 12
निजण्याआधी तुज्यावर कविता करायच्या
हे तर आता रोजचंच झालंय
आणि याची कितीही सवय झाली आहे असं म्हटलं
तरी प्रत्येक वेळेस लिहिताना मला भरून आलंय
मी कविता का लिहितो
हे मला खरंच कळत नाही
कारण जिच्यासाठी मी त्या लिहितो
तिच्यापर्यंत त्या कधीच पोहोचत नाही
आणि मनाची परत घालमेल नको
म्हणून मी ही त्या परत वाचत नाही
तुला खरं वाटणार नाही
पण माझ्या कवितेचा प्रत्येक शब्द माझं काळीज जाळतो
तू माझ्या शब्दाकडे नीट पाहिलंस
तर तुलाही कळेल की
माझा प्रत्येक शब्द मूक अश्रू ढाळतो
माझ्या या कविता
मला कधीही न सुटलेलं कोडं आहे
अफाट दुखः दाबलय मनात
कवितेतून बाहेर आलेलं हे फक्त थोडं आहे
आज वाटलं की अश्रूंच्या शाईनेच कविता लिहावी
तसेही डोळ्यातून ते आज काल आटता-आटत नाही
हे ऐकून अश्रूही आज बोलले
म्हणाले, मनात घुसमट होते म्हणून बाहेर येतो
तर आता तुला तेही पटत नाही
दीपक इंगळे
दिनांक : १०-०६-२००९
Tags:
Marathi Kavita,
Marathi Poem
Dec 12
दिसतो तसा नाही मी
डोळ्यात पाहशील तर कळेल तुला
असतो तसा खरच नाही मी
तुला निखळ हसताना पाहून मला हसू फुटाव
चटका तुझ्या हाताला आणि टचकनं माझ्या डोळ्यात पाणी यावं
ही जादू ती कसली हे विचारायला सांग मी casino internet font-family: trebuchet ms,sans-serif;”>कोठे जावं?
खरं सांगू असा कधीच नव्हतो मी
निखळता तारा पाहून मागितले की पाहिजे ते मिळते
आता अशा गोष्टीवर पण विश्वास ठेवतो मी
कूस बदलत पहाटे पर्यंत जागतो मी
ज्या देवाला मानत नव्हतो
आज–काल त्याच्याकडेच तुला मागतो मी
आकाशातले चांदणे पाहत कधी तरी निजतो
छत्री घेऊन बाहेर पडणारा मी
आता मुसळधार पावसात ओला चिंब भिजतो
Tags:
Marathi Poem
Recent Comments